Władysław hr. Zamoyski (1853-1924)
Był synem Władysława Zamoyskiego (polskiego działacza emigracyjnego) i Jadwigi Zamoyskiej z Działyńskich. W 1881 objął zapisane mu przez Jana Działyńskiego dobra kórnickie. W 1889, z myślą o ratowaniu lasów tatrzańskich, Zamoyski nabył, w drodze licytacji za 460 002 złote reńskie i 3 centy, dobra zakopiańskie, czyli znaczną część dzisiejszych Tatr Polskich. Hrabia zamieszkał w Kuźnicach i stał się wielkim dobroczyńcą tych terenów. W sądzie międzynarodowym w Grazu uzyskał w 1902 roku wyrok włączający okolice Morskiego Oka w granice ziem polskich i kończący spór o ziemie tatrzańskie. Zamoyski zaangażował się w sprawę budowy elektrowni oraz wodociągów, szkoły, szpitala, poczty, nowego gmachu Muzeum Tatrzańskiego. Wspomagał finansowo budowę drogi do Morskiego Oka. Dzięki staraniom Zamoyskiego i Andrzeja Chramca powstała linia kolejowa Chabówka – Zakopane i szosa do Zakopanego. Na terenie dzisiejszej gminy Bukowina Tatrzańska hr. Zamoyski sfinansował budowę szkoły w Brzegach, łożył też duże nakłady finansowe m.in. na budowę kościoła w Bukowinie Tatrzańskiej oraz domu zakonnego w Białce Tatrzańskiej, gdzie zorganizowano ochronkę dla dzieci. Matka Władysława Zamoyskiego założyła w Kórniku Szkołę Domowej Pracy Kobiet. Szkoła ta została przeniesiona z Kórnika do Kuźnic ( część Zakopanego). Władysław Zamoyski nie założył rodziny, majątek wraz z Biblioteką Kórnicką przekazał narodowi polskiemu, tworząc fundację Zakłady Kórnickie.
